"Η Αθανασία είχε όνειρα. Διψούσε για ζωή, γι’ αυτό έφυγε από τη Χαλκίδα και ήρθε να δουλέψει στην Αθήνα. Δεν είχε γνωρίσει ακόμα τον έρωτα της ζωής της και, δυστυχώς για την ίδια, δεν θα τον γνωρίσει ποτέ. Το νήμα της ζωής της κόπηκε απότομα από τη σφαίρα του ληστή που μπήκε στο κατάστημα της αλυσίδας «Γερμανός», σε ένα από αυτά τα τραγικά συμβάντα με πρωταγωνιστές κλέφτες, αστυνομικούς και αθώες ψυχές σαν την Αθανασία. Τολμηρή, ευγενική και πεισματάρα, όπως θα...
πουν φίλοι και συγγενείς της Αθανασίας Γκίνη, ήταν μια απλή κοπέλα της διπλανής πόρτας που κυκλοφορούσε ανάμεσά μας χωρίς να ζητάει πολλά. Ηθελε να είναι ευτυχισμένη, να δουλεύει και να περνά όμορφα σε μια πόλη σαν την Αθήνα που μεταλλάσσεται διαρκώς και η οποία δεν θυμίζει σε τίποτα τα παλιά. Προτεραιότητά της ήταν να έχει μια σίγουρη δουλειά, ακόμη και αν ο μισθός της δεν ξεπερνούσε τα 900 ευρώ. Η Νάνσυ, όπως τη φώναζαν γνωστοί και φίλοι, είχε μεγαλώσει στη Χαλκίδα - σε ένα σπίτι κοντάστη θάλασσα. Ηταν καλή μαθήτρια και πέρασε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπου σπούδασε Ανθρωπογεωγραφία. Οταν ολοκλήρωσε τις σπουδές της επέστρεψε στη Χαλκίδα και εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στο κατάστημα επίπλων που διατηρεί ο πατέρας της Βαγγέλης Γκίνης, στο κέντρο της πόλης. Δεν ήταν όμως αυτό που ονειρευόταν. Η Νάνσυ ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί και να φύγει από το πατρικό της. Να φύγει από τη Χαλκίδα.
Οπως λένε οι φίλοι της 30χρονης κοπέλας, πάντα επιθυμούσε να κάνει κάτι δικό της και να μη μείνει στο σπίτι μαζί με τη μητέρα της Αιμιλία και τον πατέρα της. Το επιχείρησε πριν από δύο χρόνια, όταν κατέβηκε στην Αθήνα με σκοπό να βρει δουλειά, έχοντας ως εφόδια ένα καλό βιογραφικό και μια ευγενική συμπεριφορά. Η ιδέα να εργαστεί σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών φάνταζε ιδανική -τουλάχιστον για την αρχή του δικού της ονεiρου- και κάπως έτσι ξεκίνησε να εργάζεται ως ταμίας. Παράλληλα, νοίκιασε ένα διαμέρισμα στους Αμπελοκήπους, όπου ζούσε το τελευταίο διάστημα μαζί με την αδερφή της Ευτυχία.
από ''Πρώτο Θέμα''
